कोरोनाची काळजी न्यूझीलंडमध्ये मिटली! (New Zealand Corona Free)

          न्यूझीलंडमध्ये शाळा 1 फेब्रुवारीला सुरू होतात. मुलांच्या शाळा सुरू झाल्या आणि सगळ्यांचेच रुटीन नियमित होऊन गेले. चीनमधून कोरोनाच्या बातम्या येत होत्या. त्या ऐकताना तो आजार जगातील कानाकोपऱ्यात, अगदी न्यूझीलंडपर्यंतही पोचेल असे वाटलेच नाही. न्यूझीलंडला कोरोनाची पहिली केस 28 फेब्रुवारी 2020 ला सापडली. इराणमधून आलेल्या एका रहिवाशाबरोबर तो जीवघेणा व्हायरस येथपर्यंत येऊन धडकला होता. तशाच काही प्रवाशांमुळे रुग्णांची संख्या हळूहळू वाढत गेली. तेव्हा परदेशी प्रवाशांना 3 मार्चला देशाच्या सीमा बंद करण्यात आल्या. न्यूझीलंडमध्येही विलगीकरणाच्या व्यवस्था करण्यात आल्या. पहिला लॉकडाऊन 20 मार्चला सुरु झाला. लॉकडाऊनचे निर्बंध लेव्हल 1 ते 4 या संसर्ग पातळ्यांप्रमाणे घालण्यात आले. रुग्णांची संख्या वाढतच होती. इतर देशांच्या तुलनेत न्यूझीलंडमध्ये जीवितहानी बरीच कमी झाली. तरीही, 3 जूनपर्यंत बावीस मृत्यू आणि एक हजार एकशेचोपन्न रुग्ण असे बाधितांचे आकडे न्यूझीलंडमध्ये आहेत. त्यामुळे  भीतीचे वातावरण वाढत गेले होते.

          अभिजीतचे फॉनटेरा कंपनीतील (अत्यावश्यक सेवेत मोडणारे) फील्ड वर्क असलेले काम आणि नविन ठिकाणी नुकतेच स्थिरावत असताना, छोट्या गावी संसर्गाच्या स्थितीत आपले कसे होणार असे विचार मनात येत होतेच. पण भारतीय संस्कृतीत स्वच्छतेचे, घरगुती उपायांचे, ताज्या गरम चौरस आहाराचे, मन:शांती अणि मनोधैर्य वाढवण्याचे जे संस्कार स्वाभाविक मिळाले होते त्यांचा खूप मोठा आधार वाटला. (बाहेरून आल्यावर हात-पाय धुणे, भाज्या धुऊन घेणे, साबणाने हात वेळोवेळी धुणे, खोकल्याची लक्षणे दिसताच आले-मध-मीरे ह्यांचा उपयोग करणे, लिंबू-हळद रोजच्या आहारात नेमाने घेणे, पूजा करणे, स्तोत्रे म्हणणे) लहानपणी भावंडांबरोबर आईने पाठ करून घेतलेली रामरक्षा, वेगवेगळी स्तोत्रे, मानसपूजा म्हणताना परमेश्वराची योजना, प्रेम जाणवत होते. व्हॉट्सअॅप ग्रूप्सवर चांगले काही वाचायला, शिकायला, ऐकायला मिळणे हेही भाग्यच! पुणे येथील गीताव्रती अनुराधा म्हात्रे (हेमाताई रानवडे) यांची भगवद्गगीतेची लेखमाला, श्लोक खूप आनंददायी होते.

          नविन जागी आलो असल्यामुळे स्थानिक मित्र-मैत्रिणी, नातेवाईक जवळजवळ नव्हतेच; पण इंटरनेटमुळे भारतात व इतर देशांत संपर्क करता येतो ह्याचे खूप बरे वाटले. आपले आपण जगताना तो खूप मोठा मानसिक आधार होता आणि आहे. दक्षिण आफ्रिकेत असताना सुरक्षिततेच्या दृष्टीने काय किंवा सध्याच्या गावी भारतीय वाणसामान सत्तर-पंच्याहत्तर किलोमीटर अंतरावरील दुकानांत मिळत असल्याने घरात जास्त सामान भरून ठेवणे ही सवय पडून गेली आहे. त्याचा फायदा लॉकडाऊन काळात झाला. ह्या काळात मुलांबरोबर गप्पा मारणे, मूव्हीज-बोर्ड गेम्स ह्यांचा खूप आनंद घेता आला.

न्यूझीलंड हा मुळातच निसर्गसौंदर्याने नटलेला देश आहे. घराबाहेर न पडता येणे म्हणजे त्या अमर्याद सौंदर्याला मुकणे! अप्रतिम समुद्रकिनारे, फर्नची जंगले, नदयांचे स्वच्छ पाणी! मुलांबरोबर चहाचा आस्वाद घेत, अंगणातून दूरवर दिसणारे हिरवेगार डोंगर न्याहाळताना खूप मजा वाटत होती. माझ्यासाठी, न दिसणाऱ्या व्हायरसच्या भीतीपेक्षा सुंदर निसर्गाचा आस्वाद घेणे – मग ती खिडकीतून दिसणारी पर्वतांची रांग असो की अंगणात बहरलेला गुलाब असो, द्राक्षांनी लगडलेला वेल असो की धुक्यातील पहाट असो… ह्या कलाकुसरीतील त्याचे अस्तित्व म्हणजेच सुख!

– रूपाली रोडे roopali.rode@gmail.com

————————————————————————————————