– हिनाकौसर खान
त्या दिवशी अचानक रात्री अवेळीच फोन वाजला. पलीकडून कसलाच आवाज नाही! मी ‘हॅलो हॅलो’ करत राहिले आणि तिकडून केवळ नि:शब्द श्वास. अर्थात, वैतागून, मी फोन ठेवला. रात्रीच्या झोपेचं खोबरं झालं होतं. पुन्हा कधीतरी तोच नंबर…. मी उचललाच नाही. यावेळेस वैतागून उचलला तर चक्क पलीकडून ‘हॅलो’ असं ऐकू आलं. कोणीतरी अनोळखी होता. पुढे म्हणाला, ‘मला तुझ्याशी मैत्री करायचीय. करशील, प्लीज?’ आर्जवलेल्या …
– हिनाकौसर खान
त्या दिवशी अचानक रात्री अवेळीच फोन वाजला. पलीकडून कसलाच आवाज नाही! मी ‘हॅलो हॅलो’ करत राहिले आणि तिकडून केवळ नि:शब्द श्वास. अर्थात, वैतागून, मी फोन ठेवला. रात्रीच्या झोपेचं खोबरं झालं होतं. पुन्हा कधीतरी तोच नंबर…. मी उचललाच नाही. यावेळेस वैतागून उचलला तर चक्क पलीकडून ‘हॅलो’ असं ऐकू आलं. कोणीतरी अनोळखी होता. पुढे म्हणाला, ‘मला तुझ्याशी मैत्री करायचीय. करशील, प्लीज?’ आर्जवलेल्या शब्दांतील ती हुरहुर. मी क्षणभर गोंधळलेच. पटकन उत्तर दिलं, ‘सॉरी हे कसं शक्य आहे? मी न तुला ओळखते न तू मला.’ उत्तरात तो खूप छान हसला, ‘मी खरंच तुला नाही ओळखत. आय जस्ट नो युवर नेम. आय थिंक यु आर ‘भूमी,’ राईट.’ मी जागेवरून उडीच मारली आणि घाबरून, पटकन फोन ठेवला.
तो भेटायला आला…थोडासा मिस्कील, थोडासा वेंधळा आणि तितकाच क्यूट. आणि तो म्हणाला होता, तसा मला खरंच खूप आवडला. तो पर्यावरणाच्या कुठल्याशा एनजीओत काम करत होता. भटकणं आणि पर्यावरणाचं संवर्धन हे त्याच्या बोलण्याचे आवडीचे टॉपिक असल्याचं वारंवार जाणवत होतं. ठाऊक नाही कसं, पण अनोळखी असूनही मला त्याचा सहवास आवडला. एकदम कम्फर्टेबल. जाताना म्हणाला, ‘तुला वाटलं तर भेटुयात, वाटलं तर बोलुयात. कसलीच जबरदस्ती नाही. तुझ्याविषयी माझं नॉलेज झिरो आहे. पण तुझे कधीमधी लेख वाचायचो. ते खूप भिडायचे. वाटायचं, यार आपल्याच मनातलं बोलते ही. अगेन युवर नेम ‘भूमी’! आय अॅम इम्प्रेस्ड टोटली. म्हणून आटापिटा केला आणि फोननंबर मिळवला. आज तुझ्यासोबत प्रत्यक्ष वेळ घालवला. बस्स, अपनी इतनीही ख्वाहीश थी. आणि हो, तू म्हणालीस तसं उत्फुल्लपणे मैत्री करावीशी वाटेल तेव्हा…यु हॅव माय मोबाईल नंबर, राईट.’
त्यानंतर महिनाभरासाठी अचानकच मला गावाला जावं लागलं. मोबाईलला रेंज नाही, त्यामुळे आमचा कॉंण्टॅक्ट तुटला. परतल्यावर बोलेन म्हणून नंबर डायल केला, पण उगीच भीती वाटली. खूप वेळा नंबर डायल केला, पण शक्यच होईना, मग एसएमएस केला. उत्तर आलं नाही. माझी अवस्था व्याकुळलेली झाली. दोन-तीन दिवस..आठवडा गेला. रागावला की काय असं वाटलं. दरम्यान, त्याला फोनही लावला. पठ्ठ्यानं उचललाच नाही. महिना गेला. माझी तगमग, त्याला भेटण्याची उत्सुकता वाढतच चालली होती. स्वत:चा रागही येऊ लागला होता.
त्या दिवशी अचानक, रात्री अवेळी फोन वाजला. पलीकडून कसलाच आवाज नाही. मी ओळखलं, तसा तो हसला. ते हसणं मला वेड लावणारं होतं. या वेळेस माझे श्वास उगीचच वाढले होते, ‘भूमी, अगं, आसामला होतो. फोन घरी. बाहेरगावी गेल्यावर आपल्याला एकदम मुक्त राहायला आवडतं. काल परतल्यावर तुझी उत्फुल्लता कळली.’ यानंतर मला खूप वेळ काहीच सुचलं नाही. मग म्हणाले, ‘यु नो व्हॉट. यु आर डिफरण्ट. आय थिंक आय…ल..लाईक यु. अॅण्ड तुला तर मी आवडतेच. सो… व्हॉट आर यु डुईंग टुमारो? भेटायचं मैत्रीची वीणा गुंफायला?’ पलीकडून फक्त त्याच्या हसण्याचा आवाज येत राहिला आणि त्यागणिक माझी हुरहुर वाढत राहिली, झोप लागेपर्यंत.
– हिनाकौसर खान संपर्क – 9850308200 greenheena@gmail.com
{jcomments on}
I am senior citizen and my…
I am senior citizen and my wife also senior citizen at Vasai from last one year our daughter in law harrasing us too much our son not harras us but daughter in law calling and treating very badly pl guide us
Comments are closed.