गजानन महाराज – नरसिंग महाराज स्नेहबंध !

महाराजांच्या घरी श्रीमंती होती. त्यांच्याकडे मूळ गावी शेकडो एकर जमीन होती. पुढे ते आकोटला आले व आकोटचे नरसिंग महाराज म्हणून प्रसिद्ध झाले.

गजानन महाराज हे नरसिंग महाराज यांना त्यांचे बंधू मानत असत. ते त्यांचे पट्टशिष्य भास्कर महाराज यांना समवेत घेऊन आकोटला नरसिंग महाराज यांना भेटण्यास येत असत. भास्कर महाराज हे नरसिंग महाराज यांचे पूर्वीचे नातेवाईकच होते. नरसिंग महाराज यांची मंजाई नावाची एकुलती एक बहीण भास्कर महाराज यांचे बंधू जायले (आकोली जहागीर) येथील नथ्थू पाटील यांना दिलेली होती. त्या भेटीचे वर्णन दासगणू महाराज यांनी गजानन विजय ग्रंथाच्या अध्याय 6 मध्ये केले आहे – असो पुढे एक वेळां l महाराज गेले आकोटाला l आपल्या बंधूस भेटण्याला l श्रीनरसिंगजीकारणें ll 44ll

नरसिंग महाराज आकोट जवळच्या अरण्यात एकांतवासात राहात असत. तेथे मोठमोठे वृक्ष असल्याचे वर्णन त्याच ग्रंथात व त्याच अध्यायामध्ये आहे. ते जंगल तसे राहिलेले नाही. तो परिसर आकोट शहरात आला आहे. तो परिसर नरसिंग महाराज झोपडी म्हणून ओळखला जातो. त्या स्थळी निंब, पिंपळादी त्या काळातील वृक्ष मात्र अजून आहेत. त्याच ठिकाणी प्रथम त्या दोन्ही संतांची भेट झाली. दोघांचाही अधिकार मोठा होता.

एक हिरा कोहिनूर l
एक कौस्तुभ साचार ll 57 ll (अ.6)
दोघे भेटले एकमेकाl
दोघा आनंद सारखा l
बैसते झाले आसनीं एका l
हितगुज ते करावया ll58ll (अ.6)

नरसिंग व गजानन महाराज दोघे संत भजनात तल्लीन होऊन जात. दोन्ही संतांची गूढ आध्यात्मिक विषयांवर चर्चा होई. नरसिंग महाराज यांनी आकोट येथे माघ शुद्ध पौर्णिमेला शके 1809 मध्ये (इसवी सन 1887) समाधी घेतली.