आम्ही सध्या लंडनमध्य़े राहतो. माझा वाढदिवस मार्चमध्ये असतो. तो यंदा, 2020 साली तिसावा वाढदिवस होता. त्यामुळे त्याला जास्त महत्त्व होते. मी आणि माझी पत्नी वाढदिवस एका स्थानिक रेस्टॉरंटमध्ये दोन मित्रांसमवेत साजरा करायला निघालो. मार्चची ती संध्याकाळ स्वच्छ आणि थंड होती. परंतु इटाली आणि स्पेन या देशांत कोविद–19 ने तेव्हा हाहाकार माजवला होता आणि ‘सोशल डिस्टन्स’ हा शब्द लंडनमध्येही परवलीचा होत होता. मात्र रोग इंग्लंडमध्ये पसरलेला नव्हता, त्यामुळे त्या दिवसाची मौज करून घेऊया असे आम्ही ठरवले. तरी त्या दिवशी आमच्या गप्पा तो रोग –त्या रोगाने बदलत जाणारी व्यवस्था याचकडे वारंवार वळत होत्या. विशेषत: वाहतूक व्यवस्था आणि घरगुती गरजेच्या जिनसांचा पुरवठा या गोष्टी बदलून जाणार होत्या. तशी चिन्हे समाजात दिसूही लागली होती. परंतु तरीही त्या रात्री असे मनातही आले नाही, की जेवायला बाहेर रेस्टॉरंटमध्ये जाणे ही गोष्टच त्यानंतर पूर्णत: विस्मरणात जाणार आहे!
 |
| देवयानी व सागर साठे |
मी आणि माझी पत्नी, आम्ही दोघे भारतात जन्मलो. आमचे संगोपन ऑस्ट्रेलियात झाले. आम्ही ऑस्ट्रेलियननागरिक आहोत. ऑस्ट्रेलियन नागरिक म्हणून आम्हाला इंग्लंडमध्ये राहण्याच्या, हिंडण्याफिरण्याच्या काही सवलती आहेत. आम्ही तेथे एक-दोन वर्षांपर्यंत निवास करू शकतो. आम्हा दोघांची ऑस्ट्रेलियातील सिडनी येथे पाच-सात वर्षे नोकरी करून झाली होती, म्हणून आम्हाला वाटले, की काहीतरी वेगळे करून पाहूया. म्हणूनच आम्ही इंग्लंडमध्ये येऊन राहण्याचा निर्णय ऑक्टोबर 2019 मध्ये घेतला. दुसर्‍या देशात जायचे आणि तेथे राहण्या-जगण्याचा अनुभव घ्यायचा अशी ती कल्पना होती.
घडलेही तसेच. कोविद-19 चा प्रादुर्भाव होण्याआधीच्या तीनचार महिन्यांत आम्ही युरोपातील आठ स्थळांना जाऊन आलोदेखील. त्यामध्ये स्कॅन्डेव्हिया आणि आईसलँड या देशांमधील आमच्या दोघांची आवडती दोन शहरेही होती. तो आमचा अनुभव खरोखरच भव्यदिव्य म्हणावा असा होता. कारण सहसा ‘टूर प्लान‘मध्ये पर्यटकाचे कोणत्याही शहरी राहणे जेमतेम एखाददोन दिवस असते. परंतु आम्ही आमच्या मर्जीने त्या प्रत्येक स्थळी जात होतो-तेथून निघत होतो. आमच्या त्या आनंदयात्रेला लॉकडाऊनमुळे अचानक खीळ बसली. तरीही येता काही काळ तरी लंडन हेच ‘आमचे शहर’ असणार आहे. आम्ही गेल्या डिसेंबरमध्ये लंडनचा ख्रिसमस अनुभवला, त्यानंतर आम्ही लंडनच्या थंडीत तेथील गडबडीच्या आयुष्याशी सरावत होतो. परंतु आमचे तेथील जीवनात मिसळून जाणे काही दिवसांच्या अवधीतच हरवले गेले.
इंग्लंड, अमेरिका वा भारत, कोठेही गेले तरी सध्या स्वत:ची सुरक्षितता हे सगळ्यात मोठे पथ्य आहे. इंग्लंडमध्ये आम्हाला दिवसातून एकदाच व्यायाम अथवा जीवनावश्यक वस्तूंची खरेदी यासाठी बाहेर पडता येते. पहिले काही दिवस अशा बंधनांचा त्रास झाला नाही, पण नंतर मनात आले, की आपण बऱ्याच गोष्टी गृहित धरतो का? प्रकृतीची काळजी/स्वत:चे आरोग्य याबाबत आपण फार जागरूक नाही का? या ज्या स्वत:च्या स्वत:ला सवयी होत्या त्या अशा वेळी खूप महत्त्वाच्या ठरतात; त्याचप्रमाणे संकटकाळात व्यक्तिगत गरजा व सार्वजनिक सुरक्षितता याही गोष्टी महत्त्वाच्या ठरतात.
सागर साठे यांचे युनिव्हर्सिटी ऑफ टेक्नॉलॉजी, सिडनी येथे मास्टर ऑफ बिझनेसचे शिक्षण झाले आहे. ते डिजिटल मार्केटिंग या फिल्डमध्ये कार्यरत आहेत.
————————————————————————————————————————–
———————————————————————————————————-
About Post Author
सुंदर लेख.श्री साठे यांनी उपस्थित केलेले प्रश्न खरोखर च मूलभूत आहेत.जनजीवन पूर्ववत् होईल का आणि कधी ? हा प्रश्न सा-या जगाला भेडसावत आहे.सौ.अनुराधा म्हात्रे. पुणे.
आजवर या प्रकारचे परदेशी भारतीयांचे बरेच लेख वाचले. अन्य देशातले प्रत्यक्ष अनुभव काय आहेत याची माहिती मिळते. अनुभवातले सारखेपण आढळते
खूपच छान लिहिले आहेस सागर. अगदी प्रत्येकाच्या मनातील विचारच मांडले आहेस
जगणं सुंदर करण्याचा प्रयत्न चांगला आहे.. . भ्रमंती मस्तच – नयन भादुले-राजमाने 'साहित्यनयन',लातूर
खूप छान!इंग्लंड मधील असेच अनुभव ऐकायला नक्की आवडेल.तेव्हा लिहीत जा.