गुरुजी आईची संसार चालवण्यासाठी होत असलेली पराकाष्ठा पाहून कष्टी होत, पण त्यांचा लहानसा जीव घरकामातील मदतीशिवाय काहीच करू शकत नव्हता; म्हणून ते मनोमन म्हणत, की मी मोठा झाल्यावर आईला खूप सुखात ठेवीन. गुरुजींनी तेपण मोठे झाल्यावर देशकार्याला वाहून घेतले. ते महाविद्यालयीन जीवनापासूनच खादी वापरू लागले होते. एक दिवस, ..
गुरुजींचा बाणेदारपणा
गुरुजी आईची संसार चालवण्यासाठी होत असलेली पराकाष्ठा पाहून कष्टी होत, पण त्यांचा लहानसा जीव घरकामातील मदतीशिवाय काहीच करू शकत नव्हता; म्हणून ते मनोमन म्हणत, की मी मोठा झाल्यावर आईला खूप सुखात ठेवीन. गुरुजींनी तेपण मोठे झाल्यावर देशकार्याला वाहून घेतले. ते महाविद्यालयीन जीवनापासूनच खादी वापरू लागले होते. एक दिवस, गुरुजी आपल्या एका आप्ताबरोबर बाहेर जायला निघाले. गुरुजींचा अवतार पाहून आप्त त्यांना म्हणाले, “पंढरी, तुझ्याबरोबर यायला मला लाज वाटते.” त्यावर गुरुजींनी तितक्याच स्वाभिमानाने त्याला उत्तर दिले, “मलाही तुझ्यासारख्या पंचंरंगी पोपटाबरोबर जायला लाज वाटते.”
************
गुरुजींचा विनम्र स्वभाव आणि शिकवण्याच्या उत्कट पध्दतीमुळे ते विद्यार्थ्यांमध्ये आवडते शिक्षक होते. गुरुजींच्या वर्गात मामलेदाराचा एक मुलगा होता. वडिलांच्या पदाचा ताठा मुलात असणारच. तो मुलगा अभ्यास करत नसे. त्याचं वर्गातही लक्ष नसायचं. तेव्हा गुरुजींनी मुलाच्या वहीत शेरा मारला- ‘अभ्यासात कच्चा आहे!’
मामलेदाराने मामलेदारी भाषेत उलट प्रश्न विचारला, ‘मुलगा शाळेत येतो; तर शिक्षक काय करतात?’
गुरुजींनी उत्तर पाठवलं – ‘मुलगा फक्त सहा तास शाळेत असतो. बाकी अठरा तास घरीच असतो. तेव्हा पालक काय करतात?’
गुरुजी विनम्रतेचा पुतळा असले तरी हवे तिथे ते बाणेदार वागलेले आहेत.
संकलन – गीता हरवंदे, संदर्भ – ‘सानेगुरुजी’ –अरविंद ताटके
मुख्‍य पानाच्‍या चौकटीसाठीचा मजकूर
गुरुजींचा बाणेदारपणा… संकलक – गीता हरवंदे
गुरुजी विनम्रतेचा पुतळा असले तरी हवे तिथे ते बाणेदार वागलेले आहेत…
{jcomments on}
About Post Author
