या पार्श्वभूमीवर पनवेल तालुक्यातील नेरे गावाजवळील एकशेबावीस एकराच्या विस्तीर्ण परिसरात स्त्रिया व कुष्ठरुग्ण यांच्यासाठी काम करायचे ठरवले गेले. ज्येष्ठ स्वातंत्र्यसैनिक प्रभुगुरुजी यांना सत्तर एकर जमीन शासनाकडून मिळाली होती. पुढे, कुष्ठरुग्णसेवेचे काम ख-या अर्थाने सुरू झाल्यानंतर आणखी जमीन विकत घेतली गेली. ज्येष्ठ सामाजिक आणि सर्वोदयी कार्यकर्ते अण्णासाहेब सहस्रबुद्धे हे १९७० मध्ये संस्थेच्या कार्यकारिणीत सामील झाले. त्यांनी त्यांचे मानसपुत्र असलेले सर्वोदयी कार्यकर्ते गोविंदराव शिंदे यांना संस्थेची जबाबदारी सोपवली. संपूर्ण उजाड माळरान, कोणत्याही सोयीसुविधा नाहीत, अशा स्थितीत त्यांनी संस्थेच्या कामकाजाला सुरुवात केली. नेरे गावापासून ‘शांतिवन’ला जाणा-या गाढी नदीवर, सुरुवातीच्या काळात पूलही नव्हता. गोविंदराव शिंदे आणि पाच कुष्ठरुग्ण यांना नदी पोहून जावे लागत असे. हळुहळू समाजातील अनेक व्यक्ती आणि संस्था यांचा हातभार लागून संस्था वाढत गेली आणि तिचे रूपांतर वटवृक्षात झाले! तो प्रवास खडतर होता. पण त्याचे फलित म्हणजे मुंबईच्या जवळ असलेली ‘शांतिवन’ ही सेवाभावी संस्था होय.
कुष्ठरोग निर्मूलनाबाबत जनतेमध्ये मोठ्या प्रमाणावर जागृती होत गेल्यामुळे जनतेचा कुष्ठरोगी व्यक्तीकडे बघण्याच्या दृष्टिकोनात हळुहळू फरक पडत आहे. मात्र कुष्ठरोग हा रोग सर्वसामान्य आहे. समाजाने कुष्ठपीडित व्यक्तींना स्वीकारावे याबद्दलची मानसिकता बदलण्यास काही काळ जावा लागेल. अशा परिस्थितीत कुष्ठरोगी आणि कुष्ठरोगमुक्त व्यक्ती यांचे पुनर्वसन करून, त्यांच्यात आत्मविश्वास निर्माण करून त्यांना स्वावलंबी जीवन जगता यावे या दृष्टीने ‘शांतिवना’त काही रुग्णांचे पुनर्वसन करून त्यांना त्यांच्या आवडीच्या क्षेत्रात काम करण्यासाठी संधी उपलब्ध करून द्यावी म्हणून संस्थेतर्फे काही उपक्रम राबवले जातात. जमिनीची उपलब्धता असल्याने शेती आणि इतर उत्पादनांवर आधारित प्रकल्प हे त्यांतील महत्त्वाचे. प्रामुख्याने भातशेती केली जाते. विविध प्रकारच्या भाताची उत्पादने घेतली जातात. फळबाग लागवडही केली जाते. त्यात केळी, पेरू, चिकू, काजू, जांभूळ, नारळ आणि हापूस यांचा समावेश आहे. ‘शांतिवना’त ऊसाचीही लागवड केली गेली पण ती नमुन्यादाखलच म्हणायची; फक्त रसवंती चालवण्यापुरत्या आवश्यक, तेवढ्याच ऊसाचे उत्पादन केले जाते. निसर्गशेती हा प्रयोग महत्त्वाचा. घेवडा, शिराळी, घोसाळी, भेंडी इत्यादी भाजी त्यातून निघते.
शासनाच्या सामाजिक वनीकरण योजनेअंतर्गत दहा हजारांची ‘किसान रोपवाटिका’ तयार करण्यात आली आहे. शासनाने पिशव्या आणि बियाणे पुरवले. त्यामध्ये ऑस्ट्रेलियन बाभूळ, रेन ट्री, बांबू, प्लेटोफॉर्म, काजू, गुलमोहर, आवळा, खैर, साग, कॅशिया, सुरू, अशोक व कडुनिंब या जातींची रोपे तयार करून जवळजवळ दोन हजार आठशेपन्नास रोपे लावण्यात आली आहेत. त्यांतील पंचवीस टक्के रोपे शासनाला देण्यात आली. शोभेची आणि फुलांची पाच हजार रोपे तयार करण्यात आली. त्यांमध्ये गुलाब, शेवंती यांच्यासह अनेक फुलझाडांचा समावेश झाला.
गृहोद्योगांची सुरुवात ‘शांतिवना’त सुरूवातीच्या काळात करण्यात आली. विणकाम आणि शिवणकाम विभाग हा स्त्रियांना प्रिय झाला. स्वतंत्र गोशाळा बांधण्यात आली. गोशाळेतल्या दुधाचा उपयोग तेथील रहिवाशांना, कार्यकर्त्यांना आणि रुग्णांना होत असतो. विणकाम व शिवणकाम विभाग स्वतंत्रपणे चालतात. त्या विभागांच्या उत्पादनांना बाजारपेठ उत्पन्न झाली आहे. तिथे तयार होणा-या सतरंज्या, शबनम, आसने, डस्टर या उत्पादनांचा दर्जा आणि सौंदर्य या दोन्ही गोष्टींची काळजी घेतली जाते. विशेषत: त्यांचा भरभक्कमपणा ग्राहकांना लुभावतो.
सर्वोदयी विचारसरणीचा भर निसर्गोपचारात असल्याने ‘शांतिवना’त ‘स्नेहलता निसर्गोपचार केंद्रा’ची विशेष स्थापना असणे स्वाभाविक आहे. विनोबाजींनी त्यांच्या समर्पक कोटीप्रियतेनुसार ‘सिंपथी’ असलेली पॅथी म्हणजे नॅचरोपॅथी अशी निसर्गोपचाराची व्याख्या केली आहे. जल, उपवास, माती आणि आहार यांच्या चिकित्सेने आरोग्य सुधारते. कष्टकरी, अंगमेहनत करणारे यांना या उपचारपद्धतीचा लाभ व्हावा अशी गांधीजींची दृष्टी होती. ‘शांतिवना’तील निसर्गसंपदा, तेथील शांत परिसर निसर्गोपचार केंद्राला पूरक आहेत. नवी दिल्लीच्या ‘गांधी स्मारक निधी’मधील ‘प्राकृतिक चिकित्सा समिती’तर्फे ‘शांतिवना’मध्ये ‘एन.डी.डी.वाय’ (Naturopathic Diploma & Yogic Science) व ‘सहाय्यक चिकित्सक’ यांच्यासाठी अभ्यासवर्गदेखील चालवले जातात. डॉ. कुमुद जोशी, डॉ. सुधारक खराडे. डॉ. राजेंद्र वानखेडे, डॉ. जयनारायण जयस्वाल हे सर्व प्रत्यक्ष वा अप्रत्यक्षरीत्या निसर्गोपचार केंद्राशी जोडले गेलेले आहेत. निसर्गोपचार केंद्रात रुग्णांच्या व्याधीच्या स्वरूपानुसार निवासाची सोयही केलेली आहे. रुग्णसेवा माफक दरात केली जाते.
‘शांतिवन’मध्ये जयप्रकाश नारायण यांचे सहकारी, गुजरातचे माजी मुख्यमंत्री बलवतंराय मेहता यांच्या नावाने ‘बलवंतराय मेहता पंचायतराज जागृती केंद्र’ त्यांच्या स्नुषा रक्षाबेन मेहता यांनी स्थापन केले आहे. केंद्राची आधुनिक सोयीसुविधांनी युक्त अशी इमारत उभी आहे. ग्रामीण विकासाच्या संदर्भात पंचायतीराज प्रशिक्षण, पिण्याचे पाणी व सिंचन व्यवस्था, ग्रामीण स्त्री-पुरुषांसाठी व्यावसायिक प्रशिक्षण, आदर्शगाव पुरस्कार, आपद्ग्रस्तांचे पुनर्वसन, आदिवासींच्या शिक्षणापासून वंचित असलेल्या मुलांसाठी शिक्षण व शैक्षणिक साहित्य पुरवठा अशा प्रकारचे उपक्रम चालवले जातात.
सामुदायिक विवाह सोहळा हा नाविन्यपूर्ण उपक्रम होता तेव्हापासून, ‘शांतिवन’ने तो अंगिकारला व अनुसरला. परिसरातील आदिवासींची ती गरजदेखील होती. आसपासच्या आदिवासी भागातील वधुवर जोडप्यांचा सामुदायिक विवाह सोहळा आयोजित करून त्यांना संसारोपयोगी भांडी, कपडे भेट देण्याचा कार्यक्रम होतो. टबलवंतराय मेहता पंचायतराज केंद्राटच्या कार्यामुळे ‘शांतिवन’चा लौकिक वृद्धिंगत होत आहे. हे केंद्र गांधी विचारांचे चालते-बोलते संस्कारस्मारक ठरले आहे.
‘शांतिवना’त राबवला जाणारा आगळावेगळा उपक्रम म्हणजे श्रमसंस्कार शिबिरे. सध्याचे युग हे इलेक्ट्रॉनिक्सचे आहे. सर्व समाजाचे यांत्रिकीकरण झाले आहे. भौतिक गोष्टींना अनन्यसाधारण महत्त्व प्राप्त झाले आहे. माणसांची मनेही यांत्रिक झालेली आहेत. बालमनावर संस्कार ही गोष्ट तर दुर्मीळ झालेली आहे. समाजात एकूणच कृतिशून्यता वाढत आहे. या पार्श्वभूमीवर शालेय विद्यार्थ्यांसाठी ‘शांतिवना’त घेतली जाणारी श्रमसंस्कार शिबिरे मुलांवर संस्कार करण्याची महत्त्वाची भूमिका पार पाडतात. एक हजारांहून अधिक माध्यमिक विद्यालये, साठ महाविद्यालये यांमधून दहा हजारांहून अधिक विद्यार्थी आणि चार हजारांहून अधिक शिक्षक-प्राध्यापकांनी शिबिरांमध्ये सहभाग घेतला आहे. महाविद्यालयांतून राबवल्या जाणा-या राष्ट्रीय सेवा योजना उपक्रमाची शिबिरेही ‘शांतिवना’त आणि आसपासच्या परिसरात भरवली जातात. श्रमसहयोग, मूल्यशिक्षण, आकाशदर्शन, स्लाईड शो यांद्वारे कुष्ठरोगाची माहिती, गाणी, खेळ असा भरगच्च कार्यक्रम असतो. शिबिर समारोपाच्या वेळेला संस्कारांची अनोखी शिदोरी गाठीशी बांधलेल्या विद्यार्थ्यांच्या डोळ्यांतले अश्रू पाहणे हा आनंददायी आणि कृतार्थ अनुभव असतो.
‘शांतिवना’त दरवर्षी जानेवारी महिन्यात ‘मित्रमेळावा’ होतो. पंढरीच्या वारीला नियमितपणे जाणारे वारकरी जसे आहेत तसे ‘शांतिवना’च्या सामाजिक परिवर्तनाच्या पंढरीला दरवर्षी येणारी अनेक मंडळी आहेत. असंख्य लोक मुंबईतल्या अनेक भागांतून मित्रमेळाव्याला हजेरी लावतात.
गोविंदरावांच्या नंतर जयवंत मठकर या ज्येष्ठ सामाजिक कार्यकर्त्यांच्या अनुभवाचा संस्थेला मोलाचा हातभार लाभत आहे. रक्षाबेन मेहता यांच्यासह प्रभुदेसाई, उदय जाधव यांचे संस्थेतले वास्तव्य आणि त्यांचा विविध उपक्रमांतील हातभार हे नोंद घेण्याजोगे काम आहे. चंद्रशेखर धर्माधिकारी हे वयाच्या पंचाऐंशीव्या वर्षीही अनेक उपक्रमांना उपस्थित राहतात. त्यांचे मार्गदर्शन संस्थेच्या जडणघडणीत महत्त्वाचे ठरते. तथापि संस्थेला स्वत:ची गती केव्हाच लाभली आहे! कुष्ठरोगनिवारण व कुष्ठरोग्यांचे पुनर्वसन या एकरेषी ध्येयापासून आरंभ झालेली संस्था नेरे परिसरातील ग्रामविकासाचे ध्येय कवटाळून अधिक जोमाने व विस्ताराने कार्यरत आहे.
शांतीवन कुष्ठरोग निर्मूलन समिती, मु. पो. नेरे, तालुका पनवेल, जिल्हा रायगड.
९५२१४३-२३८०७०/ २०५४०१
उमा दीक्षित
०९८६७६७००३३
uma.dixit11@gmail.com
this article is so good .It
this article is so good .It is inspires the new generation .New generation child think that what our elder do.
Comments are closed.