सातपुडा पर्वताची पूर्व–पश्चिम लांबी सातशेपंचवीस किलोमीटर तर उत्तर–दक्षिण रुंदी साधारणत: बारा किलोमीटर आहे. त्या पर्वतमालेची सुरुवात पश्चिमेस गुजरातमधील भडोच जिल्ह्याच्या राजपीपला ह्या गावाजवळील टेकड्यांपासून होते. पर्वतरांगा लहानमोठ्या आकारांनी एकमेकांना समांतर खेटून उभ्या आहेत. सातपुड्याची गुलीअंबा, अस्तंबा व तोरणमाळ अशी तीन शिखरे आहेत. पैकी गुलीअंबा हे शिखर सर्वाधिक उंचीचे आहे व ते गुजरात राज्याच्या हद्दीत येते. उर्वरित दोन शिखरे महाराष्ट्रात मोडतात. सातपुड्याचे रूप हे मुळात रौद्र आहे. तो शुरांच्या विषयांचा, क्रांतीकारकांचा भूभाग म्हणून इतिहासाला परिचित आहे. स्वातंत्र्यलढ्यात इंग्रजाना सळो की पळो करून, जेरीस आणणारे वीर तंट्या भिल्ल यांचे नाव इतिहासात कोरले गेले आहे. ते नेमाडातील सातपुड्याच्या मातीतील एक तेजस्वी रत्न होत.
घाटावर पहिले दर्शन होते ते नागार्जुनाचे. ती मूर्ती लहानशा गुहेत आहे. मूर्तीची भव्यता आणि शिल्पाची प्राचीनता पाहवी अशी आहे. ती देवता हिंदू–जैन आणि बौद्ध अशा तिन्ही धर्मविचारांत दिसते. त्या स्थळी थांबून सातपायरीच्या विहंगम वळणाचे दृश्य अनुभवता येते. जालंधरनाथांचे भग्नावस्थेतील मंदिर, मच्छिंद्रनाथ गुंफा आणि भग्न अवस्थेतीलच किल्ला ही तीन घाटावरील प्रमुख आकर्षणे आहेत. त्या किल्ल्याचा न्याय–नीतिसंपन्न, प्रजाहितैशी अभिरराजा युवनाश्व याची कथाही मनोरंजक आहे. तो महाभारतकालीन समजला जातो. तोरणमाळवरील खडकी पॉइंट आणि सनराईज पॉइंट हे प्रसिद्ध आहे. सनराईज पॉइंटवरून सूर्योदयाचे दृश्य अप्रतिम दिसते. तोरणाई शिखर हेच घाटावरील खरे आकर्षण आहे. त्या शिखराने तोरणमाळला त्याच्या ऐतिहासिक, पौराणिक अस्तित्वाची व नैसर्गिक नावाची ओळख करून दिली आहे. शिखरावर देवी तोरणाईचे मंदिर आहे.
तोरणमाळला नवनाथांपैकी गोरक्षनाथ व मच्छिंद्रनाथ यांचे वास्तव्य होते असे मानले जाते. गोरक्षनाथ मंदिराचा परिसर प्रसन्न व मोक्षदायी वाटतो. सर्व पर्वतराजींमध्ये असते तसेच शंकराचे अस्तित्व येथेही आहे. त्याला म्हणतात चंद्रमौळी श्रीमहादेव. तोरणमाळला महाशिवरात्रीला महायात्रोत्सव भरतो. यात्रेत महाराष्ट्र, गुजरात, मध्यप्रदेश आणि इतर दूरदूर ठिकाणांहून भाविक येतात. त्यावेळी आदिवासी समाजातील स्त्री–पुरुषांची वेशभूषा, त्यांचे विविध आकारांचे वजनदार दागदागिने, त्यांची बोलीभाषा, निसर्गप्रेमातून साकारलेल्या कल्पना यांचे जवळून दर्शन घडते.
यशवंत तलाव हेही तोरणमाळचे वेगळेच आकर्षण होय. महाराष्ट्राचे मुख्यमंत्री यशवंतराव चव्हाण यांनी त्या स्थळाला भेट दिल्याची स्मृती म्हणून तलावाला दिलेले ते नाव आहे. तो तलाव विस्तीर्ण, स्वच्छ, तरल आणि अखंड जलाने समृद्ध आहे. तो कधीही आटलेला नाही. त्याची खोली 9.20 मीटर असून जल साठवण क्षमता तीन हजार पाचशे टीएमसी आहे. परीघ चार किलोमीटर असून त्याला प्रदक्षिणा घालण्याची प्रथा आहे. तलावात नौकानयन व जलविहार करता येतात.
तोरणमाळचा निसर्ग कोरडे जंगल प्रकारात मोडतो. तेथील वृक्षराजी उन्हाळ्यात पर्णहीन होते. तोरणमाळच्या जंगलात सलई, साग, महू, चारोळी, टेंभुर्णी, तिवसा, कुडा, खैर, अर्जुन, आवळा, जांभूळ, आंबा, सिताफळ, पेरू, बोर, पळस, बांबू इत्यादी वृक्ष आढळतात. चैत्र पालवीने लालबुंद झालेला पळस तेथे पाहता येतो. तेथील वनात कारवी, धायटी, तोरण, करवंद इत्यादी रानमेवा तर माका, रिठा इत्यादी मोहक फुले आढळतात. त्या औषधी वनस्पतींचा ‘लेगापाणी’ गावातील वनोद्यानात संग्रह करण्यात आला आहे. संशोधक त्या वनस्पती उद्यानाला भेट देत असतात. त्या ठिकाणी हिरडा, बेहडा, रंगतरोडा, बायन्या, कुकडकांदा, जिरण्या, तिरकांदा, जंगलीकेळी, कुदळा, नजऱ्या यांसारख्या औषधी वनस्पती आढळतात. पळसाच्या पानांपासून द्रोण, पत्रावळी बनवणे. उन्हाळ्यात तेंदु पत्ता गोळा करणे, हिवाळ्यात महूफुले गोळा करणे हा स्थनिक लोकांचा रोजगार आहे. महूफुलांपासून घरगुती पद्धतीने मद्य बनवले जाते. महूफुलांपासून भाकरीही बनवून खाल्ली जाते.
– पुरुषोत्तम पटेल 9421530412, 8208841364
patelpm31@gmail.com
पुरुषोत्तम पटेल हे म्हसावदच्या कुबेर हायस्कूल उच्च माध्यमिक विद्यालयात (ता. शहादा, जिल्हा नंदुरबार) उपप्राचार्य आहेत. त्यांची ‘आईचे अमृतघन’ (कथासंग्रह), ‘अमृतवेल’ (कवितासंग्रह) आणि डॉ. सर्वपल्ली राधाकृष्णन यांचे चरित्र ही पुस्तके प्रसिद्ध आहेत. त्यांच्या कविताही प्रसिद्ध आहेत. त्यांचे लेखन नियतकालिकांत आणि मासिकांत प्रसिद्ध होत असते.
————————————————————————————————–
खानदेशच्दया पर्ययटन स्थळांची सुंदर सैर…छानच
खानदेशच्या पर्यटनस्थळांची सुंदर सैर घडवलीत…छानच
फारच छान माहिती व वर्णन! आभारी आहे🙏
खूप छान ,मागच्या वर्षी मी तोरणमाळ जाऊन आलो,नितांत सुंदर स्थळ,माझ्या पुस्तकात यावर एक लेख मी लिहिला आहे,तो ललित लेख आहे,या लेखाने अधिक विस्तृत माहिती मिळाली धन्यवाद !
तोरणमाळला भेट द्यायची आहे.शहादा परीसरात गेलो आहे.तोरणमाळ राहीले आहे.उपयुक्त लेख.